Hz.Aişe Mescidi'nin sağ tarafında Tenim dağı vardır.
Mescidin bulunduğu vadiye Numan Vadisi denir.
Hz.Âişe Vedâ haccında peygamberimizle beraber haccetti.
Bayanlara ait özel hâli sebebiyle sebebiyle umre yapamamıştı.
Hz.Âişe Validemiz, Medine’ye dönecekleri zaman Peygamber Efendimiz’e dedi ki:
-Yâ Rasûlallah, insanlar hac ve umre ile dönüyor, ben ise umreden mahrum oldum.
Herkes bir hac ve bir Umre ile Medine’ye dönüyor da, ben bir hac ile dönüyorum, diyerek üzüntüsünü dile getirdi.
Bunun üzerine Efendimiz, Hz.Aişe Validemizin erkek kardeşi Abddurrahman’ı çağırarak:
-Ey Abdurrahman!
Kız kardeşini devenin arkasına al, Ten’im’den itibaren umre yaptır.
Tepelikten inip oraya varınca ihrama girsin.
Zira yapacağı, kabul görecek bir umredir, buyurdu.
Ayşe Annemizi, kardeşi Abdurrahman Hazretleri ile beraber umre yapmak için Ten’ime gönderdiler.
Cebel-i Ten’im’deki ağaçlık yere gelince orada ihramlanmış iki rekat ihram namazı kılmıştır.
Onun için buraya Mescid-i Aişe denilmiştir.
Yani burası, bugün mescidin olduğu yer, Âişe Validemizin Umre yapmak için İhram’a girdiği yerdir.
Tarihçi Ebü’l-Velîd el-Ezrakî, Mekkeli Tâbiîn âlimi Atâ b. Ebû Rebâh’ın Hz. Âişe’nin ihrama girdiği yer hakkında bilgi verdiğine ve bunun Muhammed b. Ali eş-Şâfiî tarafından mescid inşa ettirilen yer olduğuna dair İbn Cüreyc’den bir rivayet nakletmektedir.
Cami, H.310/M.922 ve H.619/M.1222 yıllarında büyük tamiratlar geçirmiştir.
1847 yılında Sultan Abdülmecid ve 1984’te Kral Fehd b. Abdülazîz tarafından yeniden inşa edilmiştir.
Hz.Aişe Mesdcidi; Mescid-i Âişe, Mescidü’l-Umre, Mescidü’t-Ten‘îm (Ten'îm Mescidi), Mîkât Mescidi isimleriyle de bilinmektedir.
Harem bölgesinde ikamet edenlerin umre ihramına girmesi için en faziletli yerin hangisi olduğu konusunda farklı görüşler ileri sürülmüştür.
Şâfiî ve Mâlikî mezhepleriyle Hanbelî mezhebinde bir görüşe göre bu yerlerin en faziletlisi Mekke’ye 29 km. mesafedeki Ci‘râne’dir.
Çünkü Hz.Peygamber, H.8/M.630 yılında Huneyn Gazvesi’nde alınan ganimetleri Ci‘râne’de dağıttıktan sonra umre yapmak amacıyla burada ihrama girmiştir. (Buhârî, “Meġāzî”, 35; Müslim, “Ḥac”, 17; Ebû Dâvûd, “Menâsik”, 79).
Ayrıca Ci‘râne, Mekke’ye diğer yerlerden daha uzak mesafede bulunmaktadır.
Bu görüş sahiplerine göre ikinci sırada Ten‘îm gelmektedir.
Zira Resûl-i Ekrem, Hz. Âişe’ye Vedâ haccından sonra yaptırdığı umre için Ten‘îm’de ihrama girmesini söylemiştir.
Şâfiîler ve Hanbelîler, Resûlullah’ın müşriklerin engellemesi yüzünden umre yapamamış olmakla beraber H.6/M.628 yılında umre için konakladığı Hudeybiye’yi (Müsned, III, 245; Buhârî, “ʿUmre”, 3) fazilet konusunda üçüncü sırada kabul etmiştir.
Hanefî mezhebine, Hanbelî mezhebinde bir görüşe ve Şâfiî fakihlerinden Ebû İshak eş-Şîrâzî’ye göre ihrama girmek için en faziletli yer Ten‘îm’dir.
Zira Resûl-i Ekrem, gerek Hz.Âişe’ye gerekse kardeşi Abdurrahman’a Ten‘îm’de ihrama girmesini emretmiştir (Buhârî, “Ḥac”, 31, 77, “Meġāzî”, 77; Müslim, “Ḥac”, 111, 112, 120; Ebû Dâvûd, “Menâsik”, 23).
Bu görüşü benimseyen fakihlere göre kavlî delil fiilî delilden güçlü ve önceliklidir.
Mâlikî mezhebinde bazı âlimler Ci‘râne ve Ten‘îm’in fazilet bakımından eşit olduğu görüşündedir.
Şâfiî ulemâsından Nevevî, Şîrâzî’nin Ten‘îm’e öncelik veren görüşünün yanlış olduğunu, ancak Hil bölgesinden Kâbe’ye en yakın yerler arasında Ten‘îm’in en faziletli yer olduğu şeklinde yorumlanması halinde mezhepte kabul görebileceğini belirtmiştir (el-Mecmûʿ, VII, 134).
Mescidin kıble yönünün solunda yer alan ve Harem sınırını gösteren iki alem (taş sütun) emareler Osmanlı zamanına aittir.
İşaretler defalarca tamir görmüş ve son imar esnasında yeniden yapılmıştır
Kaynaklar:
- https://marmaraninsesigazetesi.com.tr/post/tenim-hz-aise-mescidi
- https://islamansiklopedisi.org.tr/mikat
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder