Hacı Veyis (Aslanlıkışla) Camii, Karatay, Konya
Konya’nın manevi mimarlarından Ali Ulvi Kurucu hoca efendi hatıratında camiden şöyle bahseder: “Dolav Mahallesi’nin yanındaki Aslanlı Kışla'nın büyük bir camii vardı.Kışladaki askerler eskiden burada beş vakit ezan okuyup namazlarını kılarlarmış.Dedemin camii ot deposu yapıldığı sırada bu camiyi de aynı şekilde boşaltıp depo yapmışlar.
Aslanlı Kışla Camii'nin şerefesinden yukarı ahşap güzel bir minaresi vardı.
“Yahu Allah sonumuzu hayır etsin.
Üzüntüsüz günümüz geçmez oldu.
Olan yalnız bizim caminin başına değilmiş kışlanın camiine de ot doldurulacakmış.”
Caminin İçinden Bir Görünüm
Dedem Hacı Veyis Efendi faciayı şöyle anlattı:
“Kuşluk vakti camiden çıkmış eve gelmek üzereydim.
Kışlaya yakın evlerin pencerelerine ve damlarına çıkmış kadınlar gördüm.
Bir feryat ü figandır gidiyordu.
Nedir bu acaba? diye kışlaya doğru yürüdüm.
Kadınlar ağlıyor, feryat ediyorlardı.
Beni görünce imdada çağırır gibi “Hocam minareyi kesiyorlar yetiş hocam minareyi kesiyorlar” diye seslerini yükseltiler.
İlerleyince gördüm ki bir bıçkı getirmişler, askerler iki tarafından itip çekerek onunla minareyi kesiyorlar. Dayanamadım şöyle dedim: “Allah’ım keşke minare yerine beni kesseydiler.
Minaresiz mabet, namazsız insanlar, namazsız millet.
Allah'ım senin ismi celalinin Habib’in Muhammed Mustafa'nın anılacağı tevhidin ilan edileceği şu minare; Müslümanları Allah'ın birliğine ruh birliğine, din birliğine, peygamber birliğine, kıble birliğine kitap ve mihrap birliğine, vahdete çağıracak olan şu minare kesileceğine ben kesileydim.
Şu minare doğranacağına ben doğranaydım”.
Bıçkının sesini işittikçe Hz. Zekeriya kesiliyor sandım, bana çok dokundu.
O gün dedemin büyük üzüntü çektiği çok hazin bir gündü.
(Ali Ulvi Kurucu'nun Hatıratı'ndan)
“Kuşluk vakti camiden çıkmış eve gelmek üzereydim.
Kışlaya yakın evlerin pencerelerine ve damlarına çıkmış kadınlar gördüm.
Bir feryat ü figandır gidiyordu.
Nedir bu acaba? diye kışlaya doğru yürüdüm.
Kadınlar ağlıyor, feryat ediyorlardı.
Beni görünce imdada çağırır gibi “Hocam minareyi kesiyorlar yetiş hocam minareyi kesiyorlar” diye seslerini yükseltiler.
İlerleyince gördüm ki bir bıçkı getirmişler, askerler iki tarafından itip çekerek onunla minareyi kesiyorlar. Dayanamadım şöyle dedim: “Allah’ım keşke minare yerine beni kesseydiler.
Minaresiz mabet, namazsız insanlar, namazsız millet.
Allah'ım senin ismi celalinin Habib’in Muhammed Mustafa'nın anılacağı tevhidin ilan edileceği şu minare; Müslümanları Allah'ın birliğine ruh birliğine, din birliğine, peygamber birliğine, kıble birliğine kitap ve mihrap birliğine, vahdete çağıracak olan şu minare kesileceğine ben kesileydim.
Şu minare doğranacağına ben doğranaydım”.
Bıçkının sesini işittikçe Hz. Zekeriya kesiliyor sandım, bana çok dokundu.
O gün dedemin büyük üzüntü çektiği çok hazin bir gündü.
(Ali Ulvi Kurucu'nun Hatıratı'ndan)
Hacı Veyis (Aslanlıkışla) Camii, Karatay, Konya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder