Caminin ceviz ağacından işlenmiş kapı kitabesine göre; Karamanoğlu Mahmut Bey tarafından 1302 yılında yaptırılmıştır.
Bununla beraber bu caminin Mahmut Bey’in ölümünden sonra oğlu Halil Bey tarafından tamamlandığı bazı kaynaklarda belirtilmiştir.
Şeyh Seyyid Hacı Abdülvahhab Efendi 1710 yılında camiyi tamir ettirmiştir.
Ermenek camilerinin en büyüklerinden biri olan Ulu Cami dikdörtgen planlı olup, ibadet mekanı mihraba paralel iki sıra halinde altışar sütunla üç sahına ayrılmıştır.
Buradaki ağır taş payeler birbirlerine sivri kemerlerle bağlanmıştır.
Üzeri düz toprak damla örtülmüştür.
İçerisindeki sütunların tavanı desteklemesinde Karamanoğlu sanatında görülen sadelik burada da bulunmaktadır.
Caminin batısındaki son cemaat yeri 1543 yılında İshak Bey’in oğlu Hacı Seydi Ali tarafından yaptırılmıştır.
Dört kemerle dışarıya açılan son cemaat yerinin üzeri ibadet mekanında olduğu gibi yine düz bir damla örtülüdür.
Caminin ibadet mekanı mihrap duvarındaki altı pencere ile son cemaat yerindeki iki pencere ile aydınlanmaktadır.
Bu münasebetle de içerisi oldukça loştur.
Son cemaat yerindeki ceviz ağacından çift kanatlı kapıları üzerinde caminin inşası ile alakalı bir kitabe bulunmaktadır.
Bu kitabede kapı kanatlarının Karamanoğulları döneminde yaptırıldığı belirtilmiştir.
Caminin iki kanatlı ceviz kapısı geometrik yıldızlar ve küçük palmetlerden oluşan ince bir bordürle çevrelenmiştir.
Çeşitli yıllarda onarılan caminin alçı mihrabı zamanının en güzel örneklerinden birisidir.
Mihrabın iki tarafındaki duvara dayalı sütuncukların üzerine dikine konulmuş başlıklar bulunmaktadır.
Kabartmalarla bezeli olan bu mihrap üzerinde yer yer mavi çiniler bulunmaktadır.
Mihrap kündekâri tekniğinde olup, altı taş, üzeri de ahşaptır.
Ermenek Ulu Camii mimari yönden basit bir yapı olmasına mukabil Karamanoğlu devrinin mühim eserleri arasındadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder